odeprzeć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}odpierać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}odeprzeć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vb, odeprzećprę, odeprzećprze, odeprzećprzyj, odparł, odparli, odparty {{/stl 8}}{{stl 7}} w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpierać — → odeprzeć … Słownik języka polskiego
obronić — dk VIa, obronićnię, obronićnisz, obroń, obronićnił, obronićniony 1. «odeprzeć atak kogoś lub czegoś, zwykle z bronią w ręku» Obronić miasto, wieś. Obronić ludność przed wrogiem. Obronić kobietę przed napaścią. 2. «ująć się, wstawić się za kimś,… … Słownik języka polskiego
obronić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, obronićnię, obronićni, obronićbroń, obronićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używając środków fizycznych, nie dopuścić do naruszenia tego, co się posiada; odeprzeć atak :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś … Słownik języka polskiego
atak — m III, D. u, N. atakkiem; lm M. i 1. «gwałtowne uderzenie na nieprzyjaciela; natarcie» Atak bombowy, lotniczy. Atak frontalny. Atak czołgów. Atak na bagnety. Przejść, przystąpić, ruszyć do ataku. Przypuścić atak na coś, do czegoś … Słownik języka polskiego
cięcie — n I; lm D. cięć 1. rzecz. od ciąć. przen. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele, przyznawanych dotacji, świadczeń itp.» Cięcia w budżecie a. cięcia budżetowe. 2. «cios, uderzenie ostrym, tnącym narzędziem; sposób uderzania bronią… … Słownik języka polskiego
kontratak — m III, D. u, N. kontratakkiem; lm M. i wojsk. «działanie wojskowe o charakterze taktycznym polegające na odparciu i zniszczeniu nacierającego przeciwnika w celu przywrócenia pierwotnego położenia; przejście od walki obronnej do zaczepnej» Zacząć… … Słownik języka polskiego
napastnik — m III, DB. a, N. napastnikkiem; lm M. napastnikicy, DB. ów 1. «ten, kto dokonuje zbrojnej napaści na kogoś albo na coś, ten, kto napada, najeżdża, zaczepia w nieprzyjaznych zamiarach; agresor» Niespodziewany napastnik. Walczyć z napastnikiem.… … Słownik języka polskiego
napaść — I ż V, DCMs. napaśćści; lm M. napaśćści 1. «napadnięcie, zwykle zbrojne, na kogoś albo na coś, zaatakowanie kogoś, zwykle znienacka, podstępnie, w celu obrabowania, pobicia itp.» Napaść zbrojna. Napaść nieprzyjaciela na kraj. Odeprzeć, wstrzymać… … Słownik języka polskiego
