okruszyna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. okruszynanie {{/stl 8}}{{stl 7}} mały kawałek odkruszony z czegoś; okruch, kruszyna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okruszyny bułki, chleba. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drobina — ż IV, CMs. drobinanie; lm D. drobinain 1. «mała cząsteczka, kawałeczek, okruszyna, odrobina» Drobina soli, cukru. Drobiny śnieżne. przen. «o maleństwie, delikatnej, wymagającej opieki istocie żywej» 2. fiz. chem. → cząsteczka w zn. 2 … Słownik języka polskiego
krzyna — ż IV, CMs. krzynanie, blm pot. «okruszyna, odrobina, krztyna» zwykle w wyrażeniu: Ani krzyny. Nie miała ani krzyny kaszy w spiżarni. krzynę w użyciu przysłów. «niewiele, trochę» Zabawiła krzynę u sąsiadki … Słownik języka polskiego
okruch — m III, D. a ( u); lm M. y zwykle w lm «drobny odkruszony kawałeczek czegoś; odłamek, okruszyna» Okruchy ciasta. Okruchy złota, bursztynu. Nie zostało ani okrucha chleba. Zmieść ze stołu okruchy. przen. Okruchy łaski, prawdy … Słownik języka polskiego
okruszynka — ż III, CMs. okruszynkance; lm D. okruszynkanek zdr. od okruszyna Zmieść okruszynki ze stołu. Nie zostało ani okruszynki ciasta … Słownik języka polskiego
proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… … Słownik języka polskiego
okruch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. a || u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kawałek powstały z ukruszenia, pokruszenia czegoś; odłamek; okruszyna : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okruchy chleba, ciasta. Okruchy szkła.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
paproch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, a. pot. mż IIb, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} drobna cząsteczka czegoś nieokreślonego; okruszyna, okruch : Wpadł mi paproch do oka. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień