olejny

olejny
przym. od olej (zwykle w zn. 1)

Lampka olejna.

Latarnia olejna.

∆ Farba olejna «farba na spoiwie z olejów schnących, głównie z oleju lnianego»
∆ Technika olejna «technika malarska polegająca na posługiwaniu się farbami olejnymi, stosowana w malarstwie sztalugowym, rzadziej ściennym»
∆ Obraz olejny «obraz namalowany farbami olejnymi»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • olejny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zawierający lub wykorzystujący olej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lampka olejna. Substancja olejna. Farba olejna. Obraz olejny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • flamand — m IV, D. a, Ms. flamanddzie 1. Flamand B.=D.; lm M. owie, DB. ów «członek narodu osiadłego we Flandrii; osoba narodowości flamandzkiej» 2. B.=M.; lm MB. y szt. «obraz szkoły flamandzkiej» Olejny flamand. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • lakier — m IV, D. u, Ms. lakiererze; lm M. y «roztwór substancji błonotwórczej w rozpuszczalnikach i rozcieńczalnikach, używany do pokrywania powierzchni przedmiotów w celach ochronnych i dekoracyjnych» Lakier bezbarwny, kolorowy, perłowy, błyszczący,… …   Słownik języka polskiego

  • obraz — m IV, D. u, Ms. obrazzie; lm M. y 1. «dzieło plastyczne wykonane na jakiejś płaszczyźnie za pomocą farb, kredek, ołówka itp., wizerunek kogoś lub czegoś na płótnie, papierze, desce itp., zwykle oprawiany w ramy, zawieszany na ścianie» Obraz… …   Słownik języka polskiego

  • olejno — przysłów. od olejny ∆ Malować olejno «malować techniką olejną, farbami olejnymi» …   Słownik języka polskiego

  • portret — m IV, D. u, Ms. portretecie; lm M. y 1. «dzieło sztuki (obraz, rysunek, rzeźba itp.) lub fotografia większych rozmiarów, przedstawiające określoną osobę albo grupę osób, z zachowaniem podobieństwa; podobizna, wizerunek» Portret malarski,… …   Słownik języka polskiego

  • tonować — ndk IV, tonowaćnuję, tonowaćnujesz, tonowaćnuj, tonowaćował, tonowaćowany 1. «stopniować barwy, odcienie czegoś» Umiejętnie tonować głos. 2. szt. «pokrywać obraz olejny warstwą werniksu barwionego w celu zharmonizowania kolorytu całej kompozycji» …   Słownik języka polskiego

  • obraz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. obrazzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} plastyczne przedstawienie jakiegoś fragmentu rzeczywistości (np. osób, przedmiotu, krajobrazu) lub też projekcja wyobrażeń artysty …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tonować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, tonowaćnuję, tonowaćnuje, tonowaćany {{/stl 8}}– stonować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmniejszać kontrasty, intensywność czegoś; czynić coś mniej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”