- oścień
- m I, D. \ościeńenia; lm M. \ościeńenie, D. \ościeńeniryb. «prymitywne narzędzie w postaci ostrych widełek osadzonych na drewnianym trzonku, służące do połowu ryb; ość»
Słownik języka polskiego . 2013.
oścień
Look at other dictionaries:
oścień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. ościeńenia; lm D. ościeńeni {{/stl 8}}{{stl 7}} prymitywne narzędzie do połowu ryb złożone z żeliwnych lub stalowych ostrych widełek osadzonych na długim drewnianym trzonku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łowić ryby… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oścień — przestarz. Wierzgać przeciw ościeniowi «buntować się daremnie przeciw nieuniknionemu»: „Nie usnę w żaden sposób!” – pomyślał Adaś. Natura jednak, baba przeraźliwie mądra i doświadczona, ujrzawszy krnąbrnego chłopczynę, zarzuciła na jego rozpaloną … Słownik frazeologiczny
ość — ż V, DCMs. ości; lm M. ości 1. «cienka kostka występująca między mięśniami szkieletowymi ryb kostnoszkieletowych powstała przez skostnienie ścięgien» Rybie ości. Obrać, oczyścić rybę z ości. Udławić się ością. ◊ Coś stanęło komuś ością w gardle… … Słownik języka polskiego
ość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ości; lm M. ości {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bardzo cienka kosteczka u ryb kostnoszkieletowych powstała przez skostnienie ścięgien : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usuwać ości z ryby … Langenscheidt Polski wyjaśnień
