- oścież
- ż VI, DCMs. -y; lm M. -e, D. -ydaw. → ościeże; dziś tylko w zwrocie: Otworzyć drzwi, okno itp. na oścież «otworzyć drzwi, okno na całą ich szerokość»
Słownik języka polskiego . 2013.
oścież
Look at other dictionaries:
oścież — oścież* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. na oścież {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
na oścież — → oścież … Słownik języka polskiego
na oścież — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o drzwiach, oknach: (otworzyć) najszerzej, jak tylko się da : {{/stl 7}}{{stl 10}}Otworzyć drzwi, okno na oścież. Dom otwarty na oścież. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
garantie — (ga ran tie) s. f. 1° Terme de droit. Engagement par lequel on se rend garant. Vendre avec garantie. Donner un acte de garantie. Ce traité fut conclu sous la garantie de telle puissance. • Le roi de Saxe leur fit remettre tous les… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
na — 1. «przyimek o różnorodnych zastosowaniach składniowych i znaczeniowych, poprzedzający rzeczowniki lub inne wyrazy o funkcjach rzeczowników, także połączenia rzeczowników z liczebnikami lub same liczebniki» a) «tworzący wyrażenia oznaczające… … Słownik języka polskiego
roścież — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y dziś tylko w zwrocie: Otworzyć drzwi, okno itp. na roścież «otworzyć drzwi, okno itp. na całą szerokość; otworzyć na rozcież, na oścież» … Słownik języka polskiego
rozwalić — dk VIa, rozwalićlę, rozwalićlisz, rozwalićwal, rozwalićlił, rozwalićlony rozwalać ndk I, rozwalićam, rozwalićasz, rozwalićają, rozwalićaj, rozwalićał, rozwalićany 1. pot. «waląc, uderzając zburzyć, zniszczyć, rozbić na kawałki, sprawić, że coś… … Słownik języka polskiego
