Słownik języka polskiego . 2013.
palować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, palowaćluję, palowaćluje, palowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przywiązywać, przytwierdzać coś do pala wbitego w ziemię : {{/stl 7}}{{stl 10}}Palować listwy odciągowe. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pałować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pałowaćłuję, pałowaćłuje, pałowaćany {{/stl 8}}– spałować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} o policji i innych siłach porządkowych: bić kogoś mocno pałką : {{/stl 7}}{{stl 10}}Milicja pałowała… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pałować — ndk IV, pałowaćłuję, pałowaćłujesz, pałowaćłuj, pałowaćował, pałowaćowany pot. «bić, okładać kogoś pałką» … Słownik języka polskiego
palowanie — n I rzecz. od palować … Słownik języka polskiego
spałować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pałować I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
