pędzel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. pędzeldzla; lm D. pędzeldzli {{/stl 8}}{{stl 7}} narzędzie o różnym kształcie i różnych wymiarach, składające się zazwyczaj z pęku włosia i trzonka, służące najczęściej do malowania, golenia itp. : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pędzelek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. pędzeleklka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mały pędzel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pędzelek do twarzy, do pudru, do różu. Pędzelek do malowania. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwost — m IV, D. u a. a, Ms. chwostoście; lm M. y 1. reg. «ogon» 2. rzad. «frędzla, kita, pędzel» … Słownik języka polskiego
golenie — ↨ golenie się n I rzecz. od golić (się) Brzytwa, maszynka, mydło, pędzel do golenia. Krem po goleniu … Słownik języka polskiego
ławkowiec — m II, D. ławkowiecwca; lm M. ławkowiecwce, D. ławkowiecwców «szeroki pędzel o długim włosie, używany przez malarzy pokojowych» … Słownik języka polskiego
maczać — ndk I, maczaćam, maczaćasz, maczaćają, maczaćaj, maczaćał, maczaćany «zanurzać coś w jakimś płynie lub mące, cukrze itp.» Maczać pędzel w farbie, pióro w atramencie. Maczać bułkę w mleku. ◊ Maczać w czymś palce, ręce «brać w czymś udział, zwykle… … Słownik języka polskiego
mazak — m III, D. a, N. mazakkiem; lm M. i 1. «długopis do rysowania grubych kresek, napełniany tuszem lub atramentem, mający zamiast kulki końcówkę z drewna, filcu lub sztucznego tworzywa; flamaster» Komplet różnokolorowych mazaków. 2. «gruby pędzel lub … Słownik języka polskiego
pędzelek — m III, D. pędzeleklka, N. pędzeleklkiem; lm M. pędzeleklki 1. zdr. od pędzel Pędzelek retuszerski. Pędzelek do tuszu. Pędzelek do malowania, pisania. 2. «mała kępka włosów, włosia; najczęściej: kępka włosów na końcach uszu niektórych zwierząt, np … Słownik języka polskiego
prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę … Słownik języka polskiego
sierść — ż V, DCMs. sierśćści, blm «uwłosienie ciała większości ssaków, składające się wyłącznie z włosów pokrywowych bez podszycia, podlegające w ciągu roku okresowym zmianom (linieniu); stanowi cenny surowiec do wyrobu filcu, pilśni, szczotek, pędzli… … Słownik języka polskiego
