- podeprzeć
- dk XI, \podeprzećprę, \podeprzećprzesz, \podeprzećprzyj, podparł, podparty - podpierać ndk I, \podeprzećam, \podeprzećasz, \podeprzećają, \podeprzećaj, \podeprzećał, \podeprzećany1. «podtrzymać oparłszy na czymś, dać podporę od dołu lub z boku, zabezpieczając coś przed przewróceniem się, opadnięciem, otwarciem się itp.»
Podeprzeć kogoś ramieniem.
Podeprzeć głowę rękami.
Podeprzeć gałąź.
Podeprzeć drzwi kołkiem.
Podeprzeć chorego poduszkami.
∆ sport. Przysiad, siad podparty «przysiad, siad z oparciem rąk o ziemię»◊ Podpierać ściany a) «stać pod ścianą, nie biorąc udziału w zabawie; o kobiecie: nie mieć powodzenia, nie być proszoną do tańca» b) «stać pod ścianą z powodu braku miejsc siedzących»przen. «wspomóc, wzmocnić, wesprzeć, przyjść z pomocą»Podeprzeć kogoś finansowo.
Podanie podparte dokumentami.
2. → podpieraćpodeprzeć się - podpierać się «oprzeć się, wesprzeć się na czymś»Podeprzeć się ręką, łokciem.
Ktoś idzie podpierając się laską, kijem.
◊ Nosem się podpierać «pracować z wielkim wysiłkiem, ostatkiem sił»◊ Podeprzeć się pod boki «oprzeć dłonie na biodrach; ująć się pod boki»przen. «wzmocnić się, wspomóc się czymś»Podeprzeć się czyimś autorytetem.
Słownik języka polskiego . 2013.