- posunąć
- dk Vb, \posunąćnę, \posunąćniesz, \posunąćsuń, \posunąćnął, \posunąćnęła, \posunąćnęli, \posunąćnięty - posuwać ndk I, \posunąćam, \posunąćasz, \posunąćają, \posunąćaj, \posunąćał, \posunąćany1. «ruszyć coś z miejsca, przesunąć do przodu, w jakimś kierunku; przenieść coś na jakieś inne miejsce sunąc, nie unosząc w górę»
Posunąć stolik do okna.
Posuwać ciężkie meble po podłodze.
Posunąć wskazówki zegara.
◊ Posunąć pracę, sprawę itp. naprzód «dojść w pracy, sprawie itp. do pewnych wyników, przyczynić się do rozwoju czegoś»◊ Posuwać nogami «idąc nie odrywać nóg od ziemi; powłóczyć nogami»przen. «doprowadzić coś (zwykle jakiś stan psychiczny) do pewnego nasilenia, do pewnej granicy; przesadzić w czymś, nadużyć czegoś»Posuwa odwagę do szaleństwa.
Troskliwość posunięta do przesady.
Posunął żart za daleko.
2. przestarz. «ruszyć, pomknąć; pójść; podejść posuwistym krokiem»Posunął ku paniom w lansadach.
posunąć się - posuwać się1. «przebyć pewną drogę; przejść, przejechać powoli sunąc; pójść naprzód; przesunąć się»Posunąć się do wyjścia.
Samochód posuwał się z trudem po zatłoczonej jezdni.
Posuwać się z wolna, krok za krokiem, noga za nogą.
przen.a) «rozwinąć się, postąpić naprzód»Budowa szkoły posuwała się z dnia na dzień.
Praca doktorska niewiele się posunęła.
b) «dojść do pewnej granicy w czymś; ośmielić się coś zrobić»Posunąć się do rękoczynów.
W dowcipkowaniu posunął się za daleko.
2. «odsunąć się, zrobić miejsce przy sobie»Posunąć się w ławce.
3. tylko dk, pot. «postarzeć się»Dziadek ostatnio bardzo się posunął.
Rodzice posunęli się w latach.
Słownik języka polskiego . 2013.