posunięcie

posunięcie
n I
1. rzecz. od posunąć.
2. lm D. \posunięcieęć
«w niektórych grach (np. w szachy, warcaby itp.): przestawienie pionka, figury na szachownicy, tablicy zgodnie z zasadami gry; ruch»

Teraz twoje posunięcie.

Nie mieć możliwości dogodnego posunięcia.

3. lm D. \posunięcieęć
«obmyślany, taktyczny czyn, postępek; krok»

Genialne, zręczne, mądre, radykalne, nieoczekiwane, nieobliczalne posunięcie.

Ekonomiczne, polityczne, dyplomatyczne posunięcie.

Tym posunięciem zdobył zaufanie załogi.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • posunięcie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. posunąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}posunięcie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. posunięcieęć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • fałszywy — krok «nierozważne posunięcie, pociągające za sobą przykre następstwa»: Większość młodych aktorów, którym udało się nagle zabłysnąć, boi się zrobić fałszywy krok, więc stara się budować karierę z zegarmistrzowską precyzją, wybierając jedynie… …   Słownik frazeologiczny

  • gra — 1. Czysta gra a) «gra zgodna z regułami»: Była to czysta gra (...) rywalizacja zespołowa w najlepszej formie. Roz bezp 1996. b) «postępowanie uczciwe, zgodne z zasadami»: Polityka nie jest czystą grą. Nie można jednocześnie być politykiem i sobą …   Słownik frazeologiczny

  • pas — 1. Cios, chwyt poniżej pasa «posunięcie niezgodne z przyjętymi normami etycznymi, postępek nieszlachetny, nieetyczny» 2. Coś (jest) za pasem «coś wkrótce nastąpi, już się zbliża»: Był zmierzch i grudzień za pasem, ale czas łagodny i cichy. M.… …   Słownik frazeologiczny

  • wytrącić — komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki argument… …   Słownik frazeologiczny

  • wytrącać — Wytrącić komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki… …   Słownik frazeologiczny

  • bezwyjściowy — «nie mający wyjścia, nie dający się rozstrzygnąć, załatwić pomyślnie; beznadziejny» Bezwyjściowa sytuacja. Bezwyjściowe posunięcie …   Słownik języka polskiego

  • błąd — m IV, D. błędu, Ms. błędzie; lm M. błędy 1. «niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy itp.; odstępstwo od normy; pomyłka» Błąd ortograficzny, gramatyczny. Błąd zecerski. Błąd wymowy. Błąd w rachunku. Rysunek pełen błędów.… …   Słownik języka polskiego

  • chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… …   Słownik języka polskiego

  • cios — m IV, D. u, Ms. ciossie; lm M. y 1. «uderzenie, raz» Silny, śmiertelny cios. Cios włóczni. Cios w brzuch, w głowę, w szczękę. Grad ciosów spadł na kogoś. Zadać, wymierzyć komuś cios pięścią, nożem, siekierą. Odparować cios …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”