przyrzec — komuś (swoją) rękę zob. ręka 36 … Słownik frazeologiczny
przyrzec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przyrzekać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyrzekać — → przyrzec … Słownik języka polskiego
przyrzekać — Przyrzec komuś (swoją) rękę zob. ręka 36 … Słownik frazeologiczny
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
audiencja — ż I, DCMs. audiencjacji; lm D. audiencjacji (audiencjacyj) «oficjalne posłuchanie udzielone komuś przez osobę na wysokim stanowisku» Audiencja u premiera, u marszałka sejmu. Starać się o audiencję. Udzielić, odmówić komuś audiencji. Wyjednać,… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
przyobiecać — dk I, przyobiecaćam, przyobiecaćasz, przyobiecaćają, przyobiecaćaj, przyobiecaćał, przyobiecaćany przyobiecywać ndk VIIIa, przyobiecaćcuję, przyobiecaćcujesz, przyobiecaćcuj, przyobiecaćywał, przyobiecaćywany «dać obietnicę, przyrzec coś komuś;… … Słownik języka polskiego
przyrzeczenie — n I 1. rzecz. od przyrzec. 2. lm D. przyrzeczenieczeń «to, co zostało przyrzeczone; obietnica, zapewnienie, ślubowanie» Uroczyste przyrzeczenie. Przyrzeczenie harcerskie. Złożyć, dać komuś przyrzeczenie. Dotrzymać, nie dotrzymać przyrzeczenia.… … Słownik języka polskiego
