Jej widok wielce go rozradował.
Rozradowane prezentami dzieci.
Rozradowali się na jego widok.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozradować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, rozradowaćduję, rozradowaćduje, rozradowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo ucieszyć kogoś, uszczęśliwić; uradować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukces syna rozradował rodziców. Wędkarz rozradowany złowieniem pięknego pstrąga … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozradować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo się z czegoś ucieszyć, doświadczyć wielkiej radości, szczęścia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozradowała się na myśl, że już wkrótce będą razem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozradowanie — n I 1. rzecz. od rozradować. 2. «uczucie radości; rozweselenie» Rozradowanie biło z jego twarzy. rozradowanie się rzecz. od rozradować się … Słownik języka polskiego
okwiecić — dk VIa, okwiecićcę, okwiecićcisz, okwieć, okwiecićcił, okwiecićcony okwiecać ndk I, okwiecićam, okwiecićasz, okwiecićają, okwiecićaj, okwiecićał, okwiecićany «pokryć, obsypać, ozdobić kwiatami» Okwiecić mieszkanie. Okwiecona gałązka jabłoni.… … Słownik języka polskiego
rozradowany — rozradowanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozradować (p.) rozradowany «będący wyrazem, objawem wielkiej radości» Rozradowana mina. Przyglądał mu się rozradowanym wzrokiem … Słownik języka polskiego
