spostrzec

spostrzec
dk XI, \spostrzecstrzegę, \spostrzecstrzeżesz, \spostrzecstrzeż, \spostrzecstrzegł, \spostrzecstrzegła, \spostrzecstrzegli, \spostrzecstrzeżony - spostrzegać ndk I, \spostrzecam, \spostrzecasz, \spostrzecają, \spostrzecaj, \spostrzecał, \spostrzecany
1. «patrząc uświadomić sobie coś, zwrócić uwagę na kogoś lub coś; dojrzeć, zauważyć, zobaczyć»

Spostrzegł nową książkę.

Spostrzegł w tłumie znajomego.

2. «zdać sobie z czegoś sprawę, zorientować się w czymś, odczuć coś»

Spostrzegła, że zrobiła mu przykrość.

spostrzec się - spostrzegać się to samo co spostrzec w zn. 2

Nie spostrzegł się, że zapadł zmrok.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • spostrzegać się – spostrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co spostrzegać w zn. 2.: On nigdy się nie spostrzega, kiedy robi źle. Ani się spostrzegła, jak zapadł zmrok. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć …   Słownik frazeologiczny

  • dopatrzyć — dk VIb, dopatrzyćtrzę, dopatrzyćtrzysz, dopatrzyćpatrz, dopatrzyćtrzył, dopatrzyćtrzony dopatrywać ndk VIIIa, dopatrzyćtruję, dopatrzyćtrujesz, dopatrzyćtruj, dopatrzyćywał, dopatrzyćywany «dopilnować, dojrzeć coś, zaopiekować się czymś należycie …   Słownik języka polskiego

  • dosięgnąć — + rzad. dosiąc dk Vc, dosięgnąćsięgnę, dosięgnąćsięgniesz, dosięgnąćsięgnij, dosięgnąćsięgnął, dosięgnąćsięgła, dosięgnąćsięgli, dosięgnąćsięgnięty, dosięgnąćsięgnąwszy dosięgać ndk I, dosięgnąćam, dosięgnąćasz, dosięgnąćają, dosięgnąćaj,… …   Słownik języka polskiego

  • dostrzec — dk XI, dostrzecstrzegę, dostrzecstrzeżesz, dostrzecstrzeż, dostrzecstrzegł, dostrzecstrzeżony, dostrzecstrzegłszy dostrzegać ndk I, dostrzecam, dostrzecasz, dostrzecają, dostrzecaj, dostrzecał, dostrzecany «zobaczyć coś albo kogoś, zobaczywszy… …   Słownik języka polskiego

  • nieuchwytnie — «w sposób nie dający się uchwycić, spostrzec, zauważyć; niewidocznie, nieznacznie, niepostrzeżenie» Nieuchwytnie postępująca choroba …   Słownik języka polskiego

  • nieuchwytny — nieuchwytnyni 1. «nie dający się uchwycić, ująć, którego trudno zatrzymać, zastać; nie dający się osiągnąć» Nieuchwytny dłużnik. Nieuchwytna szajka złodziei. Być nieuchwytnym dla kogoś. przen. Nieuchwytny wiatr. 2. «nie dający się bliżej określić …   Słownik języka polskiego

  • obaczyć — dk VIb, obaczyćczę, obaczyćczysz, obacz, obaczyćczył, obaczyćczony przestarz. dziś reg. «zobaczyć, ujrzeć, spostrzec» …   Słownik języka polskiego

  • obejrzeć — dk VIIb, obejrzećjrzę, obejrzećjrzysz, obejrzećjrzyj, obejrzećjrzał, obejrzećjrzeli, obejrzećjrzany forma dk czas. oglądać (p.) obejrzeć się 1. forma dk czas. oglądać się (p.) 2. «zauważyć coś, spostrzec się, zastanowić się, zreflektować się»… …   Słownik języka polskiego

  • odkryć — dk Xa, odkryćkryję, odkryćkryjesz, odkryćkryj, odkryćkrył, odkryćkryty odkrywać ndk I, odkryćam, odkryćasz, odkryćają, odkryćaj, odkryćał, odkryćany 1. «odsłonić to, co było zakryte; uczynić coś widocznym» Odkryć twarz. Odkryć garnek, pudełko,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”