stukotać

stukotać
ndk IX, \stukotaćoczę (\stukotaćocę), \stukotaćoczesz (\stukotaćocesz), \stukotaćocz, \stukotaćał
«wydawać lub powodować stukot; stukać wielokrotnie, raz po raz»

Żołnierze stukotali podkutymi butami.

Wóz stukotał po bruku.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • stukotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, stukotaćoczę || stukotaćocę, stukotaćocze || stukotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować powstanie stukotu, uderzając jakimś twardym przedmiotem o inny; wydawać stukot : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miarowo stukotały koła… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… …   Słownik języka polskiego

  • stukotanie — n I rzecz. od stukotać …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”