śrutować

śrutować
ndk IV, \śrutowaćtuję, \śrutowaćtujesz, \śrutowaćtuj, \śrutowaćował, \śrutowaćowany
1. roln. «rozdrabniać na śrutę ziarno, nasiona»
2. techn. «oczyszczać powierzchnię przedmiotów metalowych za pomocą śrutownicy»
3. techn. «obrabiać powierzchnię zewnętrzną przedmiotu strumieniem kulek metalowych w celu wzmocnienia wierzchniej warstwy materiału i polepszenia jej gładkości»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • śrutować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, śrutowaćtuję, śrutowaćtuje, śrutowaćany {{/stl 8}}– ześrutować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} rozdrabniać ziarno w śrutowniku, przygotowywać śrutę {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • śrutowanie — n I rzecz. od śrutować …   Słownik języka polskiego

  • ześrutować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}śrutować I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”