Twierdzić coś stanowczo.
Uparcie twierdził, że się nie pomylił.
Twierdził, że jest wyleczony.
Słownik języka polskiego . 2013.
twierdzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, twierdzićdzę, twierdzićdzi, twierdź {{/stl 8}}– stwierdzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} podawać do wiadomości; powiadać, mówić, oświadczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nigdy nie lubiłem science… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Славянские языки — С. языки составляют одну из семей ариоевропейской (индоевропейской, индогерманской) отрасли языков (см. Языки индоевропейские). Названия славянин, славянские языки не только нельзя считать родственным этимологически слову человек, но даже нельзя… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
proch — 1. Beczka prochu «obszar, na którym panuje napięta sytuacja, mogąca w każdej chwili doprowadzić do konfliktu zbrojnego»: (...) wśród chłopskiej ludności narastało poczucie krzywdy wynikającej z nowych obciążeń na rzecz wielkiej własności… … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
zdrowy — 1. Być przy zdrowych zmysłach; być zdrowym na umyśle «być przytomnym, świadomym tego, co się dzieje, być w pełni władz umysłowych»: Pan profesor zaczął szybko mrugać oczami i patrzył na Cisowskiego z nie ukrywanym strachem. – Młodzieńcze! –… … Słownik frazeologiczny
fanatyzm — m IV, D. u, Ms. fanatyzmzmie, blm «nieustępliwa, bezkrytyczna wiara w słuszność jakiejś sprawy, idei, doktryny, połączona z nietolerancją i ostrym zwalczaniem odmiennych poglądów» Fanatyzm religijny, polityczny. Duch fanatyzmu. Zajmować się czymś … Słownik języka polskiego
proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… … Słownik języka polskiego
twierdzący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. twierdzić (p.) twierdzący w użyciu przym. «wyrażający potakiwanie, przytakiwanie czemuś» Odpowiedź twierdząca. ∆ log. Sąd twierdzący «sąd, w którym nie występuje negacja» … Słownik języka polskiego
twierdzenie — n I 1. rzecz. od twierdzić. 2. lm D. twierdzenieeń «zdanie oznajmujące wyrażające przeświadczenie o czymś» Fałszywe, gołosłowne twierdzenie. Zgodzić się z czyimś twierdzeniem. 3. lm D. twierdzenieeń log. mat. «zdanie złożone z dwóch członów, z… … Słownik języka polskiego
upewniać — ndk I, upewniaćam, upewniaćasz, upewniaćają, upewniaćaj, upewniaćał, upewniaćany upewnić dk VIa, upewniaćnię, upewniaćnisz, upewniaćnij, upewniaćnił, upewniaćniony «twierdzić coś z przekonaniem; zapewniać kogoś o czymś, utwierdzać kogoś w czymś»… … Słownik języka polskiego
