wegetować

ndk IV, \wegetowaćtuję, \wegetowaćtujesz, \wegetowaćtuj, \wegetowaćował

1. «istnieć fizjologicznie, pędzić życie ograniczone do fizjologicznych procesów w organizmie; bytować, egzystować zaspokajając niezbędne do życia potrzeby, nie mając widoków na przyszłość ani możliwości rozwoju»

Zwierzyna leśna z trudem wegetuje w czasie zimy.

Wegetować w zapadłej mieścinie, na nędznej posadzie.

2. «o roślinach: rosnąć, rozwijać się»

Rośliny wegetują od wiosny do jesieni.

‹łac.›