- współtowarzysz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)«jeden z tych, którzy sobie towarzyszą w czymś»
Współtowarzysz pracy, podróży.
Współtowarzysz niedoli.
Słownik języka polskiego . 2013.
współtowarzysz
Look at other dictionaries:
współtowarzysz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 7}} każda z osób towarzyszących sobie nawzajem w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Współtowarzysze podróży. Współtowarzysze niedoli. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
współtowarzyszka — ż III, CMs. współtowarzyszkaszce; lm D. współtowarzyszkaszek forma ż. od współtowarzysz Współtowarzyszki z pokoju. Być czyjąś współtowarzyszką podróży … Słownik języka polskiego
współtowarzyszka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. współtowarzyszkaszce; lm D. współtowarzyszkaszek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta współtowarzysz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Współtowarzyszka wycieczki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
