- wywlec
- dk XI, \wywlecwlokę (\wywlecwlekę), \wywlecwleczesz, \wywlecwlecz, \wywlecwlókł (\wywlecwlekł), \wywlecwlokła (\wywlecwlekła), \wywlecwlekli, \wywlecwleczony, \wywlecwlókłszy (\wywlecwlekłszy) - wywlekać ndk I, \wywlecam, \wywlecasz, \wywlecają, \wywlecaj, \wywlecał, \wywlecany, rzad. wywłóczyć ndk VIb, \wywlecczę, \wywlecczysz, \wywlecwłócz, \wywlecczył, \wywlecczony1. «wyciągnąć, wydobyć coś ze środka czegoś na zewnątrz»
Wywlec nitkę z igły.
Wywlec ubrania z walizki.
przen. «przypomnieć o czymś zapomnianym, dawnym; podać do wiadomości, ujawnić coś (zwykle niepotrzebnie)»Wywlec coś na jaw, na światło dzienne.
Wywlec nie znane komuś fakty.
2. pot. «wyprowadzić, wyciągnąć kogoś skądś siłą, brutalnie»Wywlec kogoś na korytarz, na podwórko.
wywlec się - wywlekać się, rzad. wywłóczyć się pot. «wlokąc się wyjść, wyjechać skądś; wyjść skądś, z czegoś (np. z łóżka) z trudem, z wysiłkiem»Z kąta wywlókł się ociężale pies.
Słownik języka polskiego . 2013.