zetrzeć

zetrzeć
dk XI, \zetrzećtrę, \zetrzećtrzesz, \zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy - ścierać ndk I, \zetrzećam, \zetrzećasz, \zetrzećają, \zetrzećaj, \zetrzećał, \zetrzećany
1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim, spowodować tarciem ubytek czegoś»

Zetrzeć skórę na pięcie.

Napis był całkiem starty.

2. «rozdrobnić coś przez tarcie, zmiażdżyć, zgnieść powodując rozpadnięcie się czegoś na drobne części»

Zetrzeć warzywa na tarce.

przen. «zniszczyć kogoś całkowicie, doszczętnie»

Zetrzeć nieprzyjaciela w proch.

3. «trąc, pocierając czymś zebrać z powierzchni czegoś pokrywający ją kurz, zanieczyszczenie itp.»

Zetrzeć wodę z podłogi.

Ścierać kurz z mebli.

Zetrzeć szminkę z ust.

4. «trąc oczyścić powierzchnię czegoś; wytrzeć coś do czysta»

Zetrzeć tablicę.

zetrzeć się - ścierać się
1. «ulec zniszczeniu, zużyciu przez tarcie, zostać usuniętym z powierzchni czegoś przez tarcie»

Litery na nagrobku starły się.

2. «wpaść jeden na drugiego, zetknąć się gwałtownie, zderzyć się, natrzeć na siebie w walce, w bitwie»

Piechota starła się z wojskiem wroga.

3. «wejść z kimś w spór, posprzeczać, powaśnić się»

Starli się ostro na zebraniu.

przen.

Ścierały się ze sobą różne poglądy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zetrzeć — coś w pył zob. pył. Zetrzeć kogoś, coś na miazgę zob. miazga. Zetrzeć kogoś, coś na proch, w proch zob. proch 8. Zetrzeć kogoś, coś z powierzchni ziemi zob. powierzchnia 3 …   Słownik frazeologiczny

  • zetrzeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ścierać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zetrzeć [stłuc, zgnieść i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}na miazgę {{/stl 13}}{{stl 7}} zupełnie, nieodwracalnie coś zniszczyć, pokonać kogoś; unicestwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zetrzeć nieprzyjaciela na miazgę. Walący się dom zgniótł na miazgę stojące obok… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ścierać — → zetrzeć …   Słownik języka polskiego

  • miazga — Zetrzeć, rozbić, zgnieść itp. kogoś, coś na miazgę; zrobić z kogoś, z czegoś miazgę «zniszczyć doszczętnie kogoś lub coś, odnieść nad kimś całkowite zwycięstwo»: Precz stąd! Wasze miejsce jest w kryminale! (...) I żeby mi się więcej na oczy nie… …   Słownik frazeologiczny

  • pył — Zetrzeć, zamienić, roznieść itp. coś w pył «całkowicie zniszczyć, unicestwić coś»: (...) polskich jeńców w Turcji było 150 tysięcy, z czego znaczna część (...) to żołnierze do niewoli pod Cecorą i Mohylowem wzięci, kiedy wojska polskie rozbite w… …   Słownik frazeologiczny

  • otrzeć — dk XI, otrę, otrzesz, otrzyj, otarł, otarty ocierać ndk I, otrzećam, otrzećasz, otrzećają, otrzećaj, otrzećał, otrzećany 1. «wytrzeć, usunąć coś z powierzchni; oczyścić, osuszyć, wycierając zetrzeć» Otrzeć pot z czoła. Ocierała łzy z policzków.… …   Słownik języka polskiego

  • miazga — ż III, CMs. miazgazdze, blm «bezkształtna, spoista masa powstała zwykle na skutek rozbicia, zgniecenia, stłuczenia czegoś» Miazga owocowa. Zbić, rozbić, zgnieść, zgruchotać coś na miazgę. ∆ anat. Miazga zęba a. miazga zębowa «miękka, silnie… …   Słownik języka polskiego

  • pościerać — dk I, pościeraćam, pościeraćasz, pościeraćają, pościeraćaj, pościeraćał, pościeraćany 1. «ścierając usunąć coś z wielu rzeczy; wytrzeć wiele czegoś» Pościerać kurz z mebli. Pościerać wodę z okien. Pościerać napisy. 2. «uszkodzić, zniszczyć,… …   Słownik języka polskiego

  • pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”