zezwierzęcić

zezwierzęcić
dk VIa, \zezwierzęcićcę, \zezwierzęcićcisz, \zezwierzęcićęć, \zezwierzęcićcił, \zezwierzęcićcony
zwykle w imiesł. biernym «pozbawić cech ludzkich, upodobnić do zwierzęcia; zdeprawować, zdemoralizować kogoś»

Zezwierzęcony bandyta.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zezwierzęcenie — n I 1. rzecz. od zezwierzęcić, zezwierzęcieć. 2. «stan tego, kto zezwierzęciał, kto został zezwierzęcony» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”