- zezwierzęcenie
- n I1. rzecz. od zezwierzęcić, zezwierzęcieć.2. «stan tego, kto zezwierzęciał, kto został zezwierzęcony»
Słownik języka polskiego . 2013.
zezwierzęcenie
Look at other dictionaries:
zezwierzęcenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zezwierzęcieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan tego, kto zezwierzęciał lub proces prowadzący do tego … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bestialstwo — n III 1. blm «skłonność do znęcania się, pastwienia się w wyrafinowany sposób, zwykle nad osobami słabszymi, bezbronnymi; okrucieństwo, zezwierzęcenie» Odznaczał się wyjątkowym bestialstwem. 2. lm D. bestialstwostw «czyn bestialski» Taka zbrodnia … Słownik języka polskiego
bestialstwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. bestialstwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn popełniony z wyjątkowym okrucieństwem; czyn bestialski : {{/stl 7}}{{stl 10}}Międzynarodowe potępienie bestialstw okupanta. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
