zwierzyć

zwierzyć
dk VIb, \zwierzyćrzę, \zwierzyćrzysz, zwierz, \zwierzyćrzył, \zwierzyćrzony - zwierzać ndk I, \zwierzyćam, \zwierzyćasz, \zwierzyćają, \zwierzyćaj, \zwierzyćał, \zwierzyćany
«powiedzieć komuś coś w zaufaniu, wyjawić, wyznać coś poufnie»

Zwierzyć komuś sekret, tajemnicę.

zwierzyć się - zwierzać się «powiedzieć komuś w zaufaniu o swoich sprawach, kłopotach, przeżyciach»

Zwierzyć się komuś ze skrytych myśli.

Zwierzać się z sekretów, z tajemnic.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zwierzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zwierzać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zwierzać — → zwierzyć …   Słownik języka polskiego

  • zwierzenie — n I 1. rzecz. od zwierzyć. 2. lm D. zwierzenierzeń «to, z czym się ktoś komuś zwierzył; poufne wyznanie» Poufne, sekretne, szczere zwierzenie. Robić zwierzenia. Namawiać, skłaniać kogoś do zwierzeń. Chętnie słuchać zwierzeń. zwierzenie się rzecz …   Słownik języka polskiego

  • otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust …   Słownik frazeologiczny

  • otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust …   Słownik frazeologiczny

  • płakać — 1. Płakać nad rozlanym mlekiem «zamartwiać się czymś, co się już stało, czego nie można naprawić»: Zamierzasz płakać nad rozlanym mlekiem czy obejrzymy wreszcie te oferty? – zapytałem. M. Ziomecki, Lato. 2. Płakać, wypłakać się komuś w mankiet, w …   Słownik frazeologiczny

  • myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

  • otworzyć — dk VIb, otworzyćrzę, otworzyćrzysz, otwórz, otworzyćrzył (otworzyćwarł), otworzyćrzony a. otwarty otwierać ndk I, otworzyćam, otworzyćasz, otworzyćają, otworzyćaj, otworzyćany 1. «odemknąć coś zamkniętego przez przekręcenie sprężyny zamka,… …   Słownik języka polskiego

  • powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… …   Słownik języka polskiego

  • serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”