- żebro
- n III, Ms. \żebrobrze; lm D. \żebrober1. «u kręgowców: jedna z kości lub chrząstek tworzących szkielet klatki piersiowej, zwykle łukowato wygięta, połączona z kręgosłupem stawem i wiązadłami, u wyższych kręgowców łącząca się (z reguły) z mostkiem»
Złamać żebro.
Uścisnął go, aż mu żebra zatrzeszczały.
◊ pot. Można komuś policzyć żebra «ktoś jest bardzo chudy»◊ posp. Policzyć, porachować komuś żebra «zbić kogoś»◊ Zajechać komuś pod (piąte) żebro a) «uderzyć kogoś czymś w bok» b) «bardzo komuś dokuczyć; dotknąć kogoś do żywego»2. archit. «łuk poprzeczny z ciosów kamiennych lub profilowanej cegły wzmacniający sklepienie, stosowany zwłaszcza w gotyckich sklepieniach krzyżowych»3. techn. «jeden z ułożonych równolegle płaskich, podłużnych elementów jakiegoś urządzenia, mechanizmu, szkieletu konstrukcyjnego (np. łodzi) służący do wzmocnienia konstrukcji, zwiększenia powierzchni wymiany ciepła, zmiany kierunku przepływu cieczy lub gazu itp.»
Słownik języka polskiego . 2013.