chrzęścić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chrzęszczę, chrzęścićci, chrzęść {{/stl 8}}– zachrzęścić {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}chrząsnąć {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}chrząstnąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}chrzęsnąć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chrząsnąć — → chrzęścić … Słownik języka polskiego
chrząstnąć — → chrzęścić … Słownik języka polskiego
chrzęsnąć — → chrzęścić … Słownik języka polskiego
chrzęstnąć — → chrzęścić … Słownik języka polskiego
chrobotać — ndk IX, chrobotaćoczę (chrobotaćocę), chrobotaćoczesz (chrobotaćocesz), chrobotaćocz, chrobotaćtał rzad. chrobotnąć dk Va, chrobotaćnę, chrobotaćniesz, chrobotaćnij, chrobotaćnął, chrobotaćnęła, chrobotaćnęli, chrobotaćnąwszy «wydawać, powodować… … Słownik języka polskiego
chrupotać — ndk IX, chrupotaćoczę (chrupotaćocę), chrupotaćoczesz (chrupotaćocesz), chrupotaćocz, chrupotaćał, chrupotaćany 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć» Kości chrupocą w paszczy… … Słownik języka polskiego
chruścić — ndk VIa, chruścićci, chruszczą, chruścićcił rzad. «wydawać chrzęst przy łamaniu się, pękaniu, kruszeniu się itp.; chrzęścić, trzeszczeć» Zmarznięta ziemia chruściła pod nogami … Słownik języka polskiego
chrzęszczenie — n I rzecz. od chrzęścić … Słownik języka polskiego
trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki … Słownik języka polskiego
