Niewypłacalny dłużnik.
Konto, księga dłużników.
Słownik języka polskiego . 2013.
dłużnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. dłużnikicy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek lub instytucja, którzy pożyczyli od kogoś pieniądze i muszą je oddać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niewypłacalny, kłopotliwy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Schuldner — 1. Böse Schuldner (und Mönche) kriechen den Weibern unter den Pelz. – Eisenhart, 61; Eiselein, 556; Pistor., IV, 87; Simrock, 9247; Körte, 5429; Klosterspiegel, 40, 6; Braun, I, 3997. Wenn es mit jemand zum Concurs kommt, so pflegt sich meist die … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
solidarny — solidarnyni, solidarnyniejszy «poczuwający się do współodpowiedzialności, współdziałania; zgodny z kimś w poglądach, postępowaniu itp.; współodpowiedzialny, jednomyślny» Solidarna grupa, klasa. Solidarne wystąpienie. Być z kimś solidarnym. ∆ praw … Słownik języka polskiego
akceptant — m IV, DB. a, Ms. akceptantncie; lm M. akceptantnci, DB. ów ekon. «osoba przyjmująca na siebie zobowiązanie zapłacenia uprawnionemu posiadaczowi weksla wymienionej na nim sumy; dłużnik wekslowy» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
dłużniczka — ż III, CMs. dłużniczkaczce; lm D. dłużniczkaczek «kobieta dłużnik» … Słownik języka polskiego
jednostronny — jednostronnynni, jednostronnynniejszy 1. «znajdujący się, występujący po jednej stronie, poruszający się, odbywający się w jednym kierunku, pisany, drukowany, bity itp. po jednej stronie; mający jedną stronę» Jednostronny druk. Ruch jednostronny … Słownik języka polskiego
nieuchwytny — nieuchwytnyni 1. «nie dający się uchwycić, ująć, którego trudno zatrzymać, zastać; nie dający się osiągnąć» Nieuchwytny dłużnik. Nieuchwytna szajka złodziei. Być nieuchwytnym dla kogoś. przen. Nieuchwytny wiatr. 2. «nie dający się bliżej określić … Słownik języka polskiego
niewypłacalny — niewypłacalnyni «nie mogący się wywiązać ze swoich zobowiązań pieniężnych, nie będący w stanie spłacić długów» Niewypłacalny lokator, dłużnik … Słownik języka polskiego
opieszały — opieszałyali «ociągający się z wykonaniem czegoś, nie lubiący się śpieszyć; powolny, leniwy» Opieszały dłużnik. Być opieszałym w działaniu, w robocie … Słownik języka polskiego
przedawnienie — n I 1. rzecz. od przedawnić. 2. praw. «upływ czasu powodujący utratę prawa dochodzenia cywilnego lub niemożność wszczęcia postępowania karnego» Przedawnienie długu, zbrodni. Przedawnienie odpowiedzialności karnej. Przedawnienie roszczenia. Ulec… … Słownik języka polskiego
