dobrowolnie

dobrowolnie
przysłów. od dobrowolny

Zgadzać się na coś, rezygnować z czegoś dobrowolnie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • dobrowolnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. dobrowolny: Zgłosić się dobrowolnie do wojska. Dobrowolnie złożyć zeznania. Dobrowolnie zrzec się udziału w spadku. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ochotnik — m III, DB. a, N. ochotnikkiem; lm M. ochotnikicy, DB. ów «człowiek zgłaszający się dobrowolnie, samorzutnie do jakiejś pracy, zwłaszcza do służby wojskowej» Walczyć jako ochotnik. Werbować ochotników. ◊ Pójść, zgłosić się itp. na ochotnika «pójść …   Słownik języka polskiego

  • Миндаугс — Миндовг лит. Mindaugas 1 й Вел …   Википедия

  • Мендог — Миндовг лит. Mindaugas 1 й Вел …   Википедия

  • Миндаугас — Миндовг лит. Mindaugas 1 й Вел …   Википедия

  • Navahrudak Castle — The ruins of Navahrudak Castle. The former castle in Navahrudak, Belarus (Belarusian: Навагрудскі замак) was one of the key strongholds of the Grand Duchy of Lithuania, cited by Maciej Stryjkowski as the location of Mindaugas s coronation as King …   Wikipedia

  • własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi …   Słownik frazeologiczny

  • wola — 1. Człowiek (ludzie) dobrej woli «o kimś, kto ma dobre zamiary, kto pragnie pomóc innym»: (...) los przytuliska jest w rękach ludzi dobrej woli, którzy mogą i chcą pomóc bezdomnym zwierzętom. SN 04/01/1999. 2. przestarz. Czuć, poczuć wolę bożą… …   Słownik frazeologiczny

  • darowizna — ż IV, CMs. darowiznaiźnie; lm D. darowiznaizn 1. «to, co zostało podarowane; dar» Prywatna, społeczna darowizna. Księgozbiór powiększony darowiznami. Otrzymać, przyjąć darowiznę. Zrzec się darowizny. 2. praw. «umowa, mocą której jedna strona… …   Słownik języka polskiego

  • dobroć — ż V, DCMs. dobroćoci, blm 1. «skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; łagodność, życzliwość» Wielka, niezwykła, anielska, wrodzona dobroć. Dobroć serca. Uosobienie dobroci. Okazywać komuś dobroć. □ …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”