- dokonać
- dk I, \dokonaćam, \dokonaćasz, \dokonaćają, \dokonaćaj, \dokonaćał, \dokonaćany - dokonywać ndk VIIIa, \dokonaćnuję, \dokonaćnujesz, \dokonaćnuj, \dokonaćywał, \dokonaćywany a. I, \dokonaćam, \dokonaćasz, \dokonaćają, \dokonaćaj1. «zrobić coś, doprowadzić do skutku; urzeczywistnić, spełnić»
Dokonać bohaterskiego czynu, wspaniałego dzieła.
Dokonać wynalazku, odkrycia.
Dokonać zbrodni.
◊ Dokonywać cudów «dokazywać czegoś niezwykłego, trudnego»2. przestarz. «doprowadzić coś do końca, dokończyć»Dokonać zaczętej pracy.
◊ Dokonać życia, żywota, wieku, dni «skonać, umrzeć»dokonać się - dokonywać się «zostać dokonanym, zrobionym, dojść do skutku, mieć miejsce, nastąpić»Dokonała się reforma, rewolucja.
Dokonały się przemiany w społeczeństwie.
Słownik języka polskiego . 2013.