- dokonany
- imiesł. przymiotnikowy bierny czas. dokonać (p.)dokonany w użyciu przym.1. tylko we fraz. Fakt dokonany «to, co zaszło, co miało miejsce»2. jęz. «oznaczający czynność skończoną»
Czasownik dokonany.
Słownik języka polskiego . 2013.
dokonany
Look at other dictionaries:
dokonany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} o czasowniku lub jego formach: oznaczający czynność ujmowaną jako kompletna, zakończona w przeszłości lub taka, która będzie ukończona w przyszłości {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dokonany — Fakt dokonany zob. fakt 1. Postawić, stawiać kogoś przed faktem dokonanym zob. fakt 5 … Słownik frazeologiczny
fakt dokonany — {{/stl 13}}{{stl 7}} działanie niepozostawiające komuś możliwości wyboru, stawiające kogoś w nowym, zaskakującym i często niekorzystnym położeniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uprawiać politykę faktów dokonanych. Stwarzać fakty dokonane. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
omyłkowy — «dokonany, popełniony przez omyłkę» … Słownik języka polskiego
perfektywny — jęz. «nadający tematowi czasownika charakter dokonany; o temacie czasownika: dokonany» Perfektywna funkcja prefiksu. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
Antoni Karwowski — Naissance 14 avril 1948 Grajewo … Wikipédia en Français
fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… … Słownik frazeologiczny
aoryst — m IV, D. u, Ms. aorystyście; lm M. y jęz. «czas przeszły dokonany oznaczający czynność, która doszła do skutku bez względu na to, czy rezultat jej trwa nadal; występuje np. w sanskrycie, języku greckim, staro cerkiewno słowiańskim» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
autoryzować — ndk IV, autoryzowaćzuję, autoryzowaćzujesz, autoryzowaćzuj, autoryzowaćował, autoryzowaćowany «dokonywać autoryzacji, zezwalać na wydanie, przekład, adaptację, przeróbkę itp. swego dzieła; zatwierdzać, potwierdzać, uwierzytelniać, popierać,… … Słownik języka polskiego
bojówka — ż III, CMs. bojówkawce; lm D. bojówkawek «oddział zbrojny tworzony i kierowany przez organizację bojową» Hitlerowskie bojówki nacjonalistyczne. Zamach dokonany przez bojówkę … Słownik języka polskiego
