- dołek
- m III, D. \dołekłka, N. \dołekłkiem; lm M. \dołekłki1. «nieduży dół wykopany w ziemi, zagłębienie w nawierzchni»
Wykopać dołek.
∆ Piłka do dołka «rodzaj gry w piłkę»∆ sport. Dołek startowy «zagłębienie w ziemi, w którym zawodnik umieszczał stopy przed rozpoczęciem biegu w celu lepszego odbicia się od ziemi w momencie startu (obecnie startuje się z bloków startowych)»◊ Kopać pod kimś dołki «działać potajemnie na czyjąś szkodę; intrygować»□ Kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada.2. «teren nisko położony, miejsce nizinne»Naokoło były górki i dołki na przemian.
3. «małe wgłębienie w ciele, zwłaszcza na policzkach i brodzie»Dołki w policzkach.
∆ pot. Ściska kogoś, gniecie, boli, ssie w dołku «ktoś czuje ucisk, ból w żołądku»∆ anat. Dołek nadobojczykowy, oczny, łzowy, podkolanowy, siodłowy (w czaszce).∆ Dołek podsercowy «środkowa i górna część nadbrzusza»∆ sport. Dołek strzelecki «wgłębienie między obojczykiem a ramieniem wyciągniętym ku przodowi, o które opiera się kolbę karabinu»4. pot. «bardzo zły stan kogoś lub czegoś, np. psychiczny, moralny, ekonomiczny; kryzys»◊ Być, znaleźć się w dołku. Wpaść w dołek «być w złym stanie, np. psychicznym, znaleźć się w złej sytuacji, np. ekonomicznej; przeżywać kryzys»◊ Wyjść z dołka «przezwyciężyć kryzys»◊ Wyciągnąć kogoś z dołka «pomóc komuś przezwyciężyć kryzys, opanować sytuację»5. techn. «w odlewnictwie: zaokrąglone wgłębienie na przedłużeniu osi kanału głównego, przez który przepływa ciekły metal podczas napełniania formy»
Słownik języka polskiego . 2013.
