Zupełna, całkowita doskonałość.
Dążyć do doskonałości.
Osiągnąć doskonałość.
Być doskonałością.
Uważać się za doskonałość.
Podano na stół same doskonałości.
Słownik języka polskiego . 2013.
doskonałość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. doskonałośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie doskonałym, najlepszym; posiadanie cech dodatnich w najwyższym stopniu, brak jakichkolwiek wad : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dążyć do doskonałości. Osiągnąć doskonałość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Доскональность — (от польск. doskonałość) точность, тщательность, основательность, безупречность … Большая советская энциклопедия
Perfection — For other uses, see Perfection (disambiguation). Perfect redirects here. For other uses, see Perfect (disambiguation). Perfection is, broadly, a state of completeness and flawlessness. The term perfection is actually used to designate a range of… … Wikipedia
Библиография Станислава Лема — Станислав Лем, Краков, 30.10.2005 … Википедия
dodać — 1. Dodać blasku, poloru, rangi itp. komuś, czemuś «zwiększyć świetność, wspaniałość, okazałość kogoś, czegoś»: Rozbudowany zamek i pomnik królewskiego ojca – kolumna Zygmunta – dodawały blasku Warszawie (...). A. Dybkowska, J. Żaryn, M. Żaryn,… … Słownik frazeologiczny
dodawać — 1. Dodać blasku, poloru, rangi itp. komuś, czemuś «zwiększyć świetność, wspaniałość, okazałość kogoś, czegoś»: Rozbudowany zamek i pomnik królewskiego ojca – kolumna Zygmunta – dodawały blasku Warszawie (...). A. Dybkowska, J. Żaryn, M. Żaryn,… … Słownik frazeologiczny
anielskość — ż V, DCMs. anielskośćści, blm «doskonałość, szlachetność, dobroć, piękno» Anielskość charakteru … Słownik języka polskiego
anioł — m IV, DB. a, Ms. aniele; lm M. ci owie, te y (ci anieli), DB. ów «według wierzeń religijnych: istota niematerialna pośrednicząca między Bogiem a ludźmi, zwykle uosabiająca doskonałość i dobroć, przedstawiana w rzeźbie, malarstwie w ludzkiej… … Słownik języka polskiego
artyzm — m IV, D. u, Ms. artyzmzmie, blm «zdolność, umiejętność tworzenia rzeczy pięknych, doskonałość wykonania dzieła sztuki; mistrzostwo, biegłość, talent, kunszt» Artyzm literacki, wirtuozowski. Artyzm wiersza, pomnika, budowli. Artyzm poety, śpiewaka … Słownik języka polskiego
dobroć — ż V, DCMs. dobroćoci, blm 1. «skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; łagodność, życzliwość» Wielka, niezwykła, anielska, wrodzona dobroć. Dobroć serca. Uosobienie dobroci. Okazywać komuś dobroć. □ … Słownik języka polskiego
