- dukacik
- m III, D. -a, N. \dukacikkiem; lm M. -izdr. od dukat
Nie żałuj dukacika, nie żałuj, dajże go nam z tej kieski. (Wyspiański)
* zool. Czerwończyk dukacik «Heodes virgaureae, motyl dzienny z rodziny modraszków, o jaskrawym, miedzianoczerwonym ubarwieniu; jego gąsienice żerują wiosną na szczawiu»
Słownik języka polskiego . 2013.