Słownik języka polskiego . 2013.
ambiwalentny — «dwuwartościowy, dwuznaczny, zawierający elementy przeciwstawne» Ambiwalentny stosunek kogoś do czegoś. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
dwuwartościowość — ż V, DCMs. dwuwartościowośćści, blm rzecz. od dwuwartościowy ∆ log. Zasada dwuwartościowości «zasada wyróżniania tylko dwu wartości logicznych: prawdy i fałszu» … Słownik języka polskiego
metylen — m IV, D. u, Ms. metylennie chem. «najprostszy dwuwartościowy rodnik alifatyczny wywodzący się od metanu» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
ołowiawy — chem. «dotyczący związków chemicznych ołowiu dwuwartościowego, zawierający ołów dwuwartościowy» Siarczek ołowiawy … Słownik języka polskiego
ambiwalentny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zawierający elementy przeciwstawne; dwuwartościowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ambiwalentne uczucie, nastawienie, podejście. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
