- dysharmonia
- ż I, DCMs. \dysharmonianii, blm«brak harmonii, skoordynowania jednych elementów z drugimi; brak współbrzmienia dźwięków»
Słownik języka polskiego . 2013.
dysharmonia
Look at other dictionaries:
dysharmonia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak harmonii, zgodności jednych elementów z drugimi {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak współbrzmienia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
дисгармония психическая — (dysharmonia psychica; дис + греч. harmonia соразмерность) недоразвитие одних и (или) преувеличенное развитие других свойств личности … Большой медицинский словарь
Дисгармо́ния психи́ческая — (dysharmonia psychica; Дис + греч. harmonia соразмерность) недоразвитие одних и (или) преувеличенное развитие других свойств личности … Медицинская энциклопедия
brzydota — ż IV, CMs. brzydotaocie 1. blm «przeciwieństwo piękna, zespół cech takich jak dysproporcja kształtów, dysharmonia barw, dźwięków, który sprawia, że coś się nie podoba, jest brzydkie; cecha tego, co jest brzydkie, bycie brzydkim» Odrażająca,… … Słownik języka polskiego
dys- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: rozdzielenie, oddzielenie lub przeczenie, brak czego, nadający wyrazom znaczenie negatywne, przeciwstawne, np. dysharmonia, dyshonor» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
dysonans — m IV, D. u, Ms. dysonanssie; lm M. e 1. lit. «rym niedokładny, półtorazgłoskowy, w którym współdźwięczność nie obejmuje przedostatniej akcentowanej samogłoski wersu» 2. muz. «współbrzmienie lub następstwo co najmniej dwu dźwięków dające wrażenie… … Słownik języka polskiego
kakofonia — ż I, DCMs. kakofonianii; lm D. kakofonianii (kakofonianij) «nieprzyjemne dla ucha połączenie dźwięków; w muzyce określenie muzyki źle brzmiącej, pozbawionej wszelkich zasad konstrukcji; dysharmonia, dysonans» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
brzydota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. brzydotaocie {{/stl 8}}{{stl 7}} obiekt fizyczny lub coś abstrakcyjnego, wywołującego negatywne odczucia estetyczne; brzydactwo, obrzydlistwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdejmij ze ściany tę brzydotę. Nasłuchać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dys- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na odwrotność, zaprzeczenie, brak czegoś, przeciwieństwo, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}dysharmonia, dyshonor {{/stl 8}}{{stl 7}} <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dysonans — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dysonanssie; lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zakłócenie harmonii, brak harmonii, dysharmonia; rozdźwięk, nieporozumienie; rozbieżność, sprzeczność : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
