- dyshonor
- m IV, D. -u, Ms. \dyshonororze, blm«ujma dla honoru; zniewaga, obelga»
Uważać coś sobie za dyshonor.
Słownik języka polskiego . 2013.
dyshonor
Look at other dictionaries:
dyshonor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dyshonororze, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} coś, co stanowi ujmę dla honoru; obraza, despekt : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kogoś spotyka dyshonor. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dys- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: rozdzielenie, oddzielenie lub przeczenie, brak czego, nadający wyrazom znaczenie negatywne, przeciwstawne, np. dysharmonia, dyshonor» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
despekt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. despektkcie {{/stl 8}}{{stl 7}} postępek ubliżający komuś, uchybienie względem kogoś; afront, obraza, dyshonor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego zachowanie względem mnie na przyjęciu uważam za despekt.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dys- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na odwrotność, zaprzeczenie, brak czegoś, przeciwieństwo, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}dysharmonia, dyshonor {{/stl 8}}{{stl 7}} <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
