dyskrecja

dyskrecja
ż I, DCMs. \dyskrecjacji, blm
1. «umiejętność milczenia w jakichś sprawach; dochowanie tajemnicy»

Sprawa wymaga dyskrecji.

Liczyć na czyjąś dyskrecję.

2. «delikatność, oględność, takt; niewdzieranie się do cudzych tajemnic; prostota, umiar»

Dyskrecja w postępowaniu, zachowaniu się.

‹łac.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • dyskrecja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejętność dochowania tajemnicy; niewłączanie się do cudzych spraw : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wymagać dyskrecji. Liczyć na czyjąś dyskrecję. Zachować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • дискреция — впервые в 1705 г.; см. Христиани 22; через нем. Diskretion или польск. dyskrecja …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”