- dzięcielina
- ż IV, CMs. \dzięcielinainie; lm D. \dzięcielinainreg. «koniczyna biała o różowym odcieniu»
(…) gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała.(Mickiewicz)
Słownik języka polskiego . 2013.
dzięcielina
Look at other dictionaries:
pałać — ndk I, pałaćam, pałaćasz, pałaćają, pałaćaj, pałaćał 1. książk. «świecić się jasno, roztaczać blask, ciepło; być jasnym od światła, być rozgrzanym, rozpalonym» Łuna pałała na niebie. ◊ Twarz, skronie, policzki komuś pałają «ktoś ma gorączkę lub… … Słownik języka polskiego
