dziryt

m IV, D. -u, Ms. \dzirytycie; lm M. -y

«rodzaj włóczni o krótkim drzewcu i wąskim grocie używanej powszechnie od najdawniejszych czasów jako broń myśliwska i wojenna do walki wręcz lub na odległość; dziś używana przez niektóre plemiona afrykańskie»

Godzić w kogo dzirytem.

‹tur. z ar.›