- dziura
- ż IV, CMs. dziurze; lm D. dziur1. «otwór w jakimś przedmiocie, najczęściej nieforemny, powstały wskutek uszkodzenia lub zrobiony specjalnie, zagłębienie w czym; jama, nora»
Dziura w bucie, pończosze, na rękawie.
Dziury w serze.
Zaszyć, wypalić, wywiercić dziurę.
Mysia dziura.
◊ pot. Szukać dziury w całym «starać się znaleźć coś złego w czymś dobrym»◊ Potrzebny jak dziura w moście «niepotrzebny, zbędny, przeszkadzający»◊ Nie będzie w niebie dziury, nie zrobi się dziura w niebie «o sprawie, która nie pociągnie za sobą poważniejszych następstw»◊ Wiercić komuś dziurę w brzuchu «nudzić nieustannie nalegając na kogoś, by coś zrobił»2. «brak jakiegoś elementu, puste miejsce, luka»Dziura w płocie, w drabinie.
∆ środ. Dziura powietrzna «strefa silnego działania zstępujących prądów powietrznych na samolot, który przelatując przez nią nagle traci częściowo wysokość»∆ astr. Czarna dziura «obiekt fizyczny wytwarzający bardzo silne pole grawitacyjne, które wszystko przyciąga i wchłania»◊ pot. Mieć dziurę w mózgu, w głowie, w pamięci «nic nie pamiętać»3. pot. «miejscowość prowincjonalna pozbawiona życia i ruchu»Podmiejska dziura.
Mieszkać w zapadłej dziurze.
4. pot. «źle urządzony, zaniedbany lokal»
Słownik języka polskiego . 2013.