- dziwacznie
- \dziwacznieej«w sposób dziwaczny»
Ubrana była dziwacznie.
Gałęzie dziwacznie powykręcane.
Zachowywać się dziwacznie.
Słownik języka polskiego . 2013.
dziwacznie
Look at other dictionaries:
dziwacznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., dziwacznieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w dziwaczny sposób; nietypowo, osobliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzić, poruszać się dziwacznie. Dziwacznie pomalowany samochód. Dziwacznie uszyta sukienka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
małpiszon — m IV, DB. a, Ms. małpiszonnie; lm M. y, DB. ów pot. «obraźliwie o osobie brzydkiej, dziwacznie ubranej lub dziwacznie się zachowującej» Złośliwy małpiszon … Słownik języka polskiego
pomylony — pomylonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. pomylić (p.) pomylony w użyciu przym., pot. «zachowujący się, postępujący dziwacznie, w sposób odbiegający od normy; nienormalny pod względem psychicznym» pomylony, pomylona w użyciu rzecz., pot.… … Słownik języka polskiego
dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… … Słownik frazeologiczny
ludzie — 1. Będą z kogoś ludzie a) «ktoś się stanie porządnym człowiekiem»: Nie zbłądziłeś? – spytał. – Owszem, ale uratowała mnie Hatora. – Nie łże – będą z niego ludzie! – rzekł Pantera. M. Rodziewiczówna, Lato. b) «ktoś zdobędzie wykształcenie, wysokie … Słownik frazeologiczny
cudak — m III, DB. a, N. cudakkiem; lm M. ci cudakacy, te i, DB. ów «człowiek dziwacznie postępujący, wyglądający ekscentrycznie, śmiesznie; dziwak, oryginał» Uważać kogoś za cudaka … Słownik języka polskiego
czupiradło — n III, Ms. czupiradłodle; lm D. czupiradłodeł «ktoś wyglądający śmiesznie, dziwacznie, nieporządnie, zachowujący się odstraszająco; straszydło, koczkodan» Była nie umyta, nie uczesana, istne czupiradło. Wziął za żonę jakieś czupiradło … Słownik języka polskiego
dziwaczyć — ndk VIb, dziwaczyćczę, dziwaczyćczysz, dziwaczyćacz, dziwaczyćczył «postępować dziwacznie, robić różne dziwactwa, grymasić, kaprysić, wydziwiać» Chodź pobawić się, nie dziwacz! … Słownik języka polskiego
dziwadło — n III, Ms. dziwadłodle; lm D. dziwadłodeł «człowiek postępujący dziwacznie, dziwak; rzadziej coś dziwacznego, niezwykłego» Wielkie dziwadło z niego … Słownik języka polskiego
fantastycznie — fantastycznieej 1. «nieprawdopodobnie, nierealnie, dziwacznie» Fantastycznie powyginane konary. 2. pot. «niezwykle, wyjątkowo, niepospolicie» Fantastycznie zdolny, przebiegły, sprytny. Fantastycznie drogi … Słownik języka polskiego
