egzegeta

m odm. jak ż IV, Ms. \egzegetaecie; lm M. \egzegetaeci, DB. -tów

1. «filolog zajmujący się egzegezą; komentator»

2. «teolog komentujący teksty biblijne»

3. hist. «w starożytnej Grecji: tłumacz wyroczni i niekiedy praw i obyczajów; w Atenach także urzędnik czuwający nad kultem bogów»

‹gr.›