Elegancka kobieta.
Elegancka suknia.
Eleganckie mieszkanie.
Był elegancki wobec kobiet.
Słownik języka polskiego . 2013.
elegancki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, eleganckiccy, eleganckintszy {{/stl 8}}{{stl 7}} pełen elegancji, dobrego smaku; wykwintny, wyszukany, wytworny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Elegancki kostium. Elegancki lokal. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
elegancki świat — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} żartobliwie o elitach kulturalnych, towarzyskich : {{/stl 7}}{{stl 10}}Co tam słychać w eleganckim świecie? {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
alegancki — elegancki … Słownik gwary warszawskiej
wyświeżyć — dk VIb, wyświeżyćżę, wyświeżyćżysz, wyświeżyćśwież, wyświeżyćżył, wyświeżyćżony zwykle w imiesł. biernym «ubrać kogoś w świeże, czyste ubranie, nadać komuś elegancki, odświętny wygląd» Wyświeżony i elegancki przyszedł na przyjęcie. wyświeżyć się… … Słownik języka polskiego
stary — 1. Coś jest dla kogoś za stare «coś jest nieodpowiednie dla danej osoby ze względu na jej zbyt młody wiek»: Ta fryzura jest dla niej za stara. Roz bezp 1998. 2. Stara gwardia, stara wiara a) «ludzie znający się od dawna, połączeni wspólnymi… … Słownik frazeologiczny
ulać — 1. Jak ulał a) «w sam raz, akurat»: Czy Steffi i André będą z sobą szczęśliwi? Znajomi słynnej pary są zgodni co do jednego – pasują do siebie jak ulał, bynajmniej nie tylko dlatego, że i ona, i on oddali znaczną część życia tenisowi. Życie na… … Słownik frazeologiczny
butik — m III, D. u, N. butikkiem; lm M. i «mały sklep, przeważnie z odzieżą i galanterią» Elegancki butik. Butik z tandetą. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dworny — dwornyni książk. «zgodny z etykietą dworską; wytworny, elegancki, układny» Dworny gest, ukłon. Dworne obyczaje … Słownik języka polskiego
dworski — dworskiscy 1. «dotyczący majątku ziemskiego, należący do dziedzica; pracujący we dworze, na folwarku» Budynki dworskie. Łąka dworska. Czeladź dworska. 2. «związany z dworem królewskim lub książęcym; dziejący się na tym dworze» Dworscy panowie,… … Słownik języka polskiego
dystyngowany — dystyngowanyni «odznaczający się wytwornością form towarzyskich, eleganckim wyglądem, dobrymi manierami, miłym sposobem bycia; elegancki, wytworny» Dystyngowana pani. Dystyngowane towarzystwo. Dystyngowane ruchy, maniery. ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
