- enharmonia
- ż I, DCMs. \enharmonianii, blmmuz. «właściwość równomiernie temperowanego systemu dźwiękowego polegająca na niezmienności wysokości brzmienia dźwięków przy zmianie ich nazwy i pisowni, np. dis=es, gis=as»‹z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.