- eter
- m IV, D. -u, Ms. \etererze; lm M. -y1. chem. etery «związki organiczne, pochodne alkoholi, ciecze lotne, łatwopalne, stosowane w lecznictwie, przemyśle, do celów laboratoryjnych itp.»∆ Eter etylowy a. pot. eter «ciecz bezbarwna, lotna o odurzającym zapachu, otrzymywana z etylenu przez działanie stężonym kwasem siarkowym; stosowana w medycynie jako silny narkotyk i środek znieczulający, w przemyśle jako rozpuszczalnik»∆ Etery proste «etery o jednakowych rodnikach»∆ Etery złożone «etery o różnych rodnikach»2. fiz. «według poglądów przyjętych w XIX w. wypełniający wszechświat hipotetyczny ośrodek, w którym rozchodziły się fale elektromagnetyczne»◊ Fale eteru «fale radiowe»
Na falach eteru napływają szyfrowane depesze.
3. filoz. «według wyobrażeń filozofów starogreckich substancja wypełniająca wszechświat i określana jako pierwotna materia, piąta zasada bytu i źródło życia (poza czterema żywiołami: ogniem, wodą, ziemią i powietrzem)»4. poet. «czyste, przejrzyste powietrze nad chmurami»Jak eter czyste wody kryształowe. (Słowacki)
‹łac. z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.