falować

falować
ndk IV, \falowaćluje, \falowaćował, \falowaćowany
1. «o wodzie: poruszać się wznosząc fale; powodować fale»

Morze faluje.

Wiatr lekko faluje powierzchnię jeziora.

2. «wznosić się i opadać; kołysać się, drgać»

Kurtyna lekko falowała.

Chorągiew faluje na wietrze.

Falujące łany zbóż.

3. «nadawać, mieć kształt falisty; układać się na kształt fal»

Falowana dachówka, blacha.

Falujące włosy.

4. techn. «formować maszynowo oczka dzianiny przez zaginanie nitek w pętle»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • falować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, falowaćluję, falowaćluje, falowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o wodzie: poruszać się, tworząc fale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Woda faluje. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… …   Słownik języka polskiego

  • falowanie — n I rzecz. od falować ∆ Falowanie cen «zmienność cen» …   Słownik języka polskiego

  • oscylować — ndk IV, oscylowaćluję, oscylowaćlujesz, oscylowaćluj, oscylowaćował «wykonywać ruchy wahadłowe; drgać, falować, wahać się» Temperatura oscylowała między 6°C a 9°C. przen. «skłaniać się raz w jedną, raz w drugą stronę» Oscylował między jedną… …   Słownik języka polskiego

  • pulsować — ndk IV, pulsowaćsuje, pulsowaćował 1. «o sercu, tętnicach, wodniczkach tętniących: kurczyć się i rozkurczać; o krwi: krążyć w naczyniach krwionośnych, powodując wyczuwalne tętno; tętnić» Serce pulsuje. Krew pulsuje w skroniach. przen. Miasteczko… …   Słownik języka polskiego

  • rozfalować się — dk IV, rozfalować sięluje się, rozfalować sięował się «zacząć falować, rozkołysać się, pokryć się falami» Rozfalowało się morze nadciąga sztorm. przen. Rozfalowały się rzesze pielgrzymów …   Słownik języka polskiego

  • wibrować — ndk IV, wibrowaćruję, wibrowaćrujesz, wibrowaćruj, wibrowaćował, wibrowaćowany 1. «być, znajdować się w stanie wibracji; drgać, drżeć, trząść się, lekko falować» Dźwięk, głos wibruje. Powietrze wibruje od żaru, od huku, od strzałów. Wibrujący… …   Słownik języka polskiego

  • zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • łopotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIa, łopotaćocze || łopotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do tkanin, materiałów, folii, itp.: mocno falować pod wpływem powiewu powietrza, wiatru, wydając przy tym charakterystyczny odgłos; także: uderzać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oscylować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, oscylowaćluję, oscylowaćluje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać ruchy wahadłowe; drgać, falować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wahadło oscyluje wokół punktu równowagi. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”