- gębowy
- przym. od gęba (tylko w zn. 3)
Jama gębowa.
Otwór gębowy.
∆ Narządy gębowe owadów «odnóża segmentów głowowych przystosowane do pobierania pożywienia»
Słownik języka polskiego . 2013.
gębowy
Look at other dictionaries:
gębowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. gęba w zn. 3.: Jama gębowa. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czułkowiec — m II, DB. czułkowiecwca; lm M. czułkowiecwce, D. czułkowiecwców zool. czułkowce «Tentaculata, grupa bezkręgowców wodnych, u których otwór gębowy otoczony jest wieńcem czułków napędzających pokarm; należą do nich mszywioły i ramienionogi» … Słownik języka polskiego
czułkowy — przym. od czułek (zwykle w zn. 2) ∆ Aparat czułkowy «wieniec orzęsionych czułków otaczających otwór gębowy mszywiołów i ramienionogów, służący do wywoływania prądu wody dla napędzania cząstek pokarmowych tym zwierzętom» ∆ Gruczoł czułkowy «narząd … Słownik języka polskiego
dziesięciornica — ż II, DCMs. dziesięciornicacy; lm D. dziesięciornicaic zool. dziesięciornice «Decapoda, rząd głowonogów, u których otwór gębowy otoczony jest dziesięcioma ramionami, dwa dłuższe, kurczliwe służą do chwytania zdobyczy» … Słownik języka polskiego
dziób — m IV, D. dzioba (dzióba), Ms. dziobie; lm M. dzioby 1. «wydłużona, przednia część głowy ptaków obejmująca otwór gębowy; ma kształt dwóch zgrubiałych, rogowych pochew, różnorodnie ukształtowanych, wspartych na zrębie kostnym» Dziób ostry,… … Słownik języka polskiego
głowonóg — m III, DB. głowonógnoga, N. głowonógnogiem; lm M. głowonógnogi zool. głowonogi «Cephalopoda, gromada mięczaków morskich odznaczających się charakterystycznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy, uzbrojonymi w przyssawki lub haczyki, służącymi do … Słownik języka polskiego
kłujka — ż III, CMs. kłujkajce; lm D. kłujkajek zool. «wydłużony, kłująco ssący narząd gębowy niektórych owadów, np. komarów i pluskwiaków» … Słownik języka polskiego
odnóże — n I; lm D. odnóżeży (odnóżenóż) 1. zool. odnóża «parzyste przydatki stawonogów będące narządem ruchu lub, po przekształceniu, stanowiące narząd gębowy, kopulacyjny itp.» Odnóża kroczne, chwytne, pływne. 2. zwykle w lm, żart. «nogi ludzkie» … Słownik języka polskiego
otwór — m IV, D. otworu, Ms. otworze; lm M. otwory 1. «naturalna lub sztucznie wytworzona przerwa w jakiejś substancji; wolne miejsce, luka, szpara, szczelina, dziura» Otwór w okiennicach, w płocie. Wywiercić otwór. Przez otwory w dachu przedostawała się … Słownik języka polskiego
paszcza — ż II, DCMs. paszczaczy; lm D. paszcz 1. «otwór gębowy zwierząt (zwłaszcza drapieżnych)» Szeroka, rozwarta paszcza. Paszcza tygrysa, wilka, żmii. ∆ anat. med. Wilcza paszcza «wrodzona wada rozwojowa; rozszczepienie podniebienia» ∆ bot. Lwia… … Słownik języka polskiego
