Ględzić o czymś.
Ględził w kółko to samo.
Ględził cały wieczór.
Słownik języka polskiego . 2013.
ględzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, ględzićdzę, ględzićdzi, ględź {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić, opowiadać rozwlekle, nieciekawie; nudzić, pleść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ględzić ciągle o tym samym. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ględzić — Mówić, zwłaszcza dużo, nieciekawie, lub jałowo Eng. To talk, chat, or converse, especially idly … Słownik Polskiego slangu
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
bajać — ndk IX, bajaćję, bajaćjesz, baj, bajaćjał a. I, bajaćjam, bajaćjasz, bajaćjają, bajaćjaj 1. książk. «opowiadać baśnie, fantastyczne historie» Starzec bajał dzieciom o smokach. 2. książk. «ględzić, pleść» Bajać głupstwa. Bajać o byle czym. Baje,… … Słownik języka polskiego
bajdurzyć — ndk VIb, bajdurzyćrzę, bajdurzyćrzysz, bajdurzyćurz, bajdurzyćył pot. «mówić bajdy; ględzić» Bajdurzyć o swoim powodzeniu, o sukcesach … Słownik języka polskiego
chrzanić — ndk VIa, chrzanićnię, chrzanićnisz, chrzań, chrzanićnił, chrzanićniony 1. wulg. «mówić głupstwa, pleść bzdury; bredzić, ględzić» 2. wulg. «robić coś źle, nieudolnie; partaczyć» … Słownik języka polskiego
ględzenie — n I rzecz. od ględzić … Słownik języka polskiego
marudzić — ndk VIa, marudzićdzę, marudzićdzisz, marudzićudź, marudzićdził 1. «robić coś powoli, ślamazarnie, opieszale, długo; zwlekać, guzdrać się, grzebać się» Marudzić z robotą. 2. «ględzić, nudzić, gderać, zrzędzić; grymasić, kaprysić» Chore dziecko… … Słownik języka polskiego
międlić — ndk VIa, międlićlę, międlićlisz, międl (międlićlij), międlićlił, międlićlony 1. «dokonywać ręcznej lub mechanicznej wstępnej obróbki roślin włóknistych (lnu, konopi) po ich uprzednim roszeniu i suszeniu, polegającej na łamaniu i zgniataniu łodyg… … Słownik języka polskiego
truć — ndk Xa, truję, trujesz, truj, truł, truty 1. «wprowadzać do organizmu substancję wywołującą chorobę lub śmierć; zabijać za pomocą trucizny» Truć myszy strychniną. Trująca dawka narkotyku. przen. a) «dawać złe, niezdrowe jedzenie mogące spowodować … Słownik języka polskiego
