- glosator
- m IV, DB. -a, Ms. \glosatororze; lm M. \glosatororzy, DB. -ów«komentator starożytnych dzieł, zwłaszcza prawniczych, a także niezrozumiałych lub obcych wyrazów w dawnych tekstach»
Glosator kroniki.
‹z łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
glosator
Look at other dictionaries:
glosator — GLOSATÓR, OÁRE, glosatori, oare, s.m. şi f. Persoană care glosează un text. – Din fr. glossateur. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 glosatór s. m., pl. glosatóri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic … Dicționar Român
glosator — glòsātor m DEFINICIJA 1. pov. srednjovjekovni pravnik koji je tumačio staro rimsko pravo i pisao uza stari tekst svoja tumačenja (glose), komentator starog rimskog prava 2. pren. a. tumač aktualnih događaja b. pisac rječnika c. pisac napomena u… … Hrvatski jezični portal
glosátor — ja m (ȃ) kdor piše glose: opombe neznanega glosatorja / ne moremo soglašati z nekaterimi glosatorji polemike; bil je najboljši glosator šahovskih partij ♦ jur. razlagalec rimskega prava z glosami v 12. in 13. stoletju … Slovar slovenskega knjižnega jezika
glossator — glossatorial /glos euh tawr ee euhl, tohr , glaw seuh /, adj. /glo say teuhr, glaw /, n. 1. a person who writes glosses; glossarist. 2. one of the medieval interpreters of the Roman and canon laws. [1350 1400; ME glosator < ML glossator… … Universalium
glosatorka — ż III, CMs. glosatorkarce; lm D. glosatorkarek forma ż. od glosator Glosatorka Mickiewicza … Słownik języka polskiego
