gonienie
Look at other dictionaries:
gonitwa — ż IV, CMs. gonitwawie; lm D. gonitwaitw 1. «gonienie, bieganie, ściganie się, pościg» Zmęczyć się gonitwą. ∆ med. Gonitwa myśli «chorobliwe przyśpieszenie toku myślenia połączone zwykle z bezładnymi wypowiedziami, będące objawem pewnych chorób… … Słownik języka polskiego
groszoróbstwo — n III, Ms. groszoróbstwowie, blm pogard. «gonienie za zyskiem pieniężnym, gromadzenie pieniędzy, majątku, stanowiące główny cel czyjegoś życia» … Słownik języka polskiego
pogoń — ż V, DCMs. pogońoni; lm M. pogońonie, D. pogońoni 1. «bieg w ślad za kimś, za czymś w celu schwytania, gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pościg» Pogoń za złodziejem, za zbiegiem. Pogoń za tramwajem. Pogoń psów za zwierzem. Puścić się, ruszyć,… … Słownik języka polskiego
pościg — m III, D. u, N. pościggiem 1. blm «gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pogoń» Natychmiastowy pościg. Pościg za zbiegłym więźniem. Ruszyć w pościg za złodziejem. przen. Pościg za nowościami. 2. lm M. i «ludzie ścigający, goniący kogoś; pogoń» Roze … Słownik języka polskiego
