hańbić

hańbić
ndk VIa, \hańbićbię, \hańbićbisz, hańb, \hańbićbił, \hańbićbiony
«okrywać hańbą, przynosić hańbę; bezcześcić, zniesławiać»

Hańbiące postępowanie, zajęcie.

Hańbić nazwisko, rodzinę.

hańbić się strona zwrotna czas. hańbić

Hańbić się donosicielstwem, zdradą. iron. Nie hańbić się pracą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • hańbić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, hańbićbię, hańbićbi, hańbićbiony {{/stl 8}}– zhańbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ściągać na kogoś, na coś hańbę, przynosić hańbę; okrywać niesławą …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hańbić się – zhańbić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przynosić hańbę samemu sobie, postępując w sposób niegodny, nikczemny; okrywać się niesławą, kompromitować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Hańbić się kolaboracją, zdradą, tchórzostwem.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hańbić się — Nie hańbić się pracą «żyć na koszt innych, nie wykazując ochoty do podjęcia pracy»: Zarobki wszelkie ustały, pracą nikt się nie hańbił (...). S. Żeromski, Przedwiośnie …   Słownik frazeologiczny

  • prostytuować — ndk IV, prostytuowaćtuuję, prostytuowaćtuujesz, prostytuowaćtuuj, prostytuowaćował, prostytuowaćowany 1. rzad. «czynić prostytutką, doprowadzać do prostytucji» 2. przestarz. «bezcześcić, hańbić» Prostytuował swój talent. prostytuować się 1. rzad …   Słownik języka polskiego

  • hańbienie — ↨ hańbienie się n I rzecz. od hańbić (się) …   Słownik języka polskiego

  • poniżać — ndk I, poniżaćam, poniżaćasz, poniżaćają, poniżaćaj, poniżaćał, poniżaćany poniżyć dk VIb, poniżaćżę, poniżaćżysz, poniżaćniż, poniżaćżył, poniżaćżony «obrażać czyjąś godność, upokarzać, hańbić» Poniżyć kogoś w oczach przyjaciół. poniżać się… …   Słownik języka polskiego

  • profanować — ndk IV, profanowaćnuję, profanowaćnujesz, profanowaćnuj, profanowaćował, profanowaćowany «dopuszczać się profanacji; znieważać, bezcześcić, kalać, hańbić» Profanować sztandar, mundur oficerski. Profanować pamięć bohatera. Profanować świątynie,… …   Słownik języka polskiego

  • brukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brukaćam, brukaća, brukaćają, brukaćany {{/stl 8}}– zbrukać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle lub żartobliwie: brudzić, plamić coś idealnie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kalaćam, kalaća, kalaćają, kalaćany {{/stl 8}}– pokalać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}skalać {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kalać się – pokalać się, skalać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} hańbić się, zniesławiać samego siebie, kompromitować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kalać się nieuczciwym postępowaniem. Pokalać się zbrodnią. Nigdy nie skalał się kłamstwem. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”